Płyny nisko krzepnące – najważniejsze informacje

• właściwa przeciwkorozyjna ochrona,
• temperatura wrzenia 107 stopni Celsjusza,
• temperatura krystalizacji – 350 stopni Celsjusza,
• odznaczanie się sporą rezerwą alkaliczną, która umożliwia neutralizowanie kwaśnych produktów ze spalania przedostających się z komory spalania do całości układu chłodniczego,
• zapobieganie powstawaniu tak zwanego kamienia kotłowego,
• zapobieganie pękaniu gumowych przewodów, uszczelek oraz części wykonanych ze sztucznych materiałów,
• niepowodowanie powstania osadów oraz szlamów,
• nieuleganie rozkładowi (destrukcji) w wysokiej temperaturze,
• zabezpieczanie przed kawitacją i korozją metalowych części, z których powstają układy chłodzące w silnikach,
• zabezpieczanie układu chłodzącego przed ewentualnym zamarznięciem, nawet w czasie największego spadku temperatury,
• odprowadzenie nadmiernych ilości ciepła z jednostki napędowej i zagwarantowanie jej ochrony przed zatarciem, w czasie największego wzrostu temperatury przy największym obciążeniu oraz prędkości obrotowej.

Płyny nisko krzepnące do chłodnic samochodowych – kierunki rozwoju

Większość spośród nisko krzepnących płynów do samochodowych chłodnic, zawiera w swoim składzie:

• wodę (stanowi ona 45-48 procent całego składu płynu),
• substancje o działaniu barwiącym i przeciw piennym,
• substancje o działaniu zagęszczającym,
• regulatory alkalicznej rezerwy i pH,
• inhibitory korozji,
• glikol mono etylowy z dodatkiem wyższych etylowych glikoli.

W składzie tradycyjnych płynów nisko krzepnących do samochodowych chłodnic, jeszcze nie tak dawno znajdowały się inhibitory nieorganiczne korozji takie, jak: azotany, krzemiany, borany czy fosforany w ilościach około 4-5 procent. Mają one za zadanie chronić układ chłodniczy oraz jednostkę napędową przed działaniem korozji, niemniej jednak wszystkie są w niewielkim stopniu szkodliwe dla naturalnego środowiska, a poza tym ich oddziaływanie jest czasowo ograniczone.

Nowoczesna generacja płynów nisko krzepnących

Płyny opierające się na recepturach tradycyjnych, poza fosforanami, boranami i krzemianami, zawierają w składzie inne organiczne związki, w tym azotany oraz azotyny, które są toksyczne. Dzisiaj świat nauki dąży do zastępowania niezbyt stabilnych oraz toksycznych inhibitorów ich nowoczesną wersją. Takie zadanie z powodzeniem będą spełniały organiczne kwasy, które pod postacią soli alkalicznych metali, są znacznie lepiej rozpuszczalne w roztworach glikolowo-wodnych i mają tak samo dobre buforujące właściwości, jak nieorganiczne związki używane w recepturach tradycyjnych. Używane w roli inhibitorów kwasy, potrafią stworzyć dosyć ciężko rozpuszczalne związki wraz z metalami w układzie chłodzącym, zatem są czynnikiem osłonowym.